Konfekcjonowanie nawozów 

Konfekcjonowanie nawozów reguluje ustawa z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu.

USTAWA
z dnia 26 lipca 2000 r.
o nawozach i nawożeniu.
(Dz. U. z dnia 24 października 2000 r.)

Rozdział 1

Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje sprawy w zakresie:
1) wprowadzania do obrotu nawozów i ich stosowania,
2) zapobiegania zagrożeniom dla ludzi i zwierząt oraz dla środowiska, które mogą powstać w wyniku przewozu, przechowywania i stosowania nawozów,
3) agrochemicznej obsługi rolnictwa.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) nawozy – produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych i zwiększania żyzności gleb,
2) nawozy mineralne – nawozy uzyskiwane w drodze procesów chemicznych lub przerobu surowców mineralnych, w tym nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe,
3) nawozy naturalne – odchody zwierząt, obornik, gnojówkę i gnojowicę, przeznaczone do rolniczego wykorzystania,
4) nawozy organiczne – substancje organiczne i ich mieszaniny, w tym komposty zawierające składniki pokarmowe roślin,
5) nawozy organiczno-mineralne – mieszaniny nawozów mineralnych i organicznych,
6) wymagania jakościowe nawozów – zawartość składników nawozowych oraz parametry chemiczne, fizyczne i fizykochemiczne nawozów określone w zezwoleniu, o którym mowa w art. 5, albo w załączniku do ustawy,
7) konfekcjonowanie nawozów – pakowanie nawozów lub ich przepakowywanie,
8) wprowadzenie do obrotu – oferowanie w celu sprzedaży oraz sprzedaż nawozu wyprodukowanego w kraju albo przywiezionego z zagranicy.

Rozdział 2

Obrót nawozami
Art. 3. 1. Do obrotu można wprowadzać:
1) nawozy, w których zanieczyszczenia nie przekraczają dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń:
a) odpowiadające typom nawozów mineralnych określonym w załączniku do ustawy,
b) powstałe ze zmieszania nawozów, o których mowa w lit. a),
2) nawozy naturalne pochodzące od kur lub zwierząt jednokopytnych, które spełniają wymagania weterynaryjne określone w odrębnych przepisach.
2. Nawozy organiczne, organiczno-mineralne oraz mineralne inne niż te, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być wprowadzane do obrotu na podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa.
3. Na polski obszar celny mogą być przywożone z zagranicy nawozy mineralne, które można wprowadzać do obrotu i których okres przydatności do stosowania, licząc od dnia przywozu, wynosi co najmniej 6 miesięcy, a ponadto spełniają wymagania zawarte w art. 8 ust. 2-5.
4. Przepis ust. 3 nie dotyczy nawozów przeznaczonych wyłącznie do celów naukowo-badawczych oraz tranzytu nawozów przez obszar Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 4. 1. Wniosek do ministra właściwego do spraw rolnictwa o wydanie zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu składa producent nawozu lub importer.
2. Do wniosku należy dołączyć wyniki badań i opinie, o których mowa w ust. 3, oraz projekt instrukcji stosowania i przechowywania nawozu.
3. Zezwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu wydaje się po uzyskaniu opinii upoważnionej jednostki organizacyjnej, wydanej na podstawie przeprowadzonych badań, stwierdzających, że nawóz:
1) jest przydatny do nawożenia roślin i gleb lub rekultywacji gleb,
2) po prawidłowym zastosowaniu nie wykazuje bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko,
3) spełnia wymagania jakościowe,
4) nie zawiera zanieczyszczeń powyżej wartości dopuszczalnych.
4. Producent lub importer nawozu jest obowiązany dostarczyć upoważnionej jednostce organizacyjnej, przeprowadzającej badania i wydającej opinie, szczegółową dokumentację dotyczącą nawozu.
5. Koszty badań i koszty związane z wydawaniem opinii, o których mowa w ust. 3, ponosi producent lub importer nawozu.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa odmawia wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, jeżeli nie spełnia on wymagań, o których mowa w ust. 3.
Art. 5. W zezwoleniu na wprowadzenie nawozu do obrotu określa się:
1) nazwę nawozu i jego producenta lub importera oraz symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a w wypadku nawozów pochodzących z importu – również kod Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN),
2) wymagania jakościowe,
3) treść instrukcji stosowania i przechowywania nawozu sporządzoną w języku polskim.
Art. 6. 1. Zezwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu wydaje się na czas nieokreślony.
2. Zezwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu podlega cofnięciu w razie nieprzestrzegania wymagań jakościowych określonych w zezwoleniu lub ujawnienia szkodliwego oddziaływania nawozu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko.
3. W razie cofnięcia zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu producent lub importer nawozu jest obowiązany wycofać nawóz z obrotu w terminie 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna.
Art. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze obwieszczenia, ogłasza, do dnia 30 czerwca każdego roku, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wykaz nawozów, które można wprowadzać do obrotu na podstawie zezwoleń, o których mowa w art. 3 ust. 2; w obwieszczeniu wyszczególnia się nazwę nawozu i jego producenta lub importera, symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług oraz kod Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN), w wypadku nawozów pochodzących z importu.
Art. 8. 1. Konfekcjonowanie nawozów może odbywać się tylko za pisemną zgodą producenta lub importera nawozu i po uzgodnieniu z nim rodzaju opakowań.
2. Na każdym opakowaniu lub etykiecie dołączonej do nawozu wprowadzanego do obrotu, a w przypadku nawozów luzem – w zbiorze dokumentów towarzyszących, należy zamieścić w szczególności:
1) informację dotyczącą identyfikacji nawozu, obejmującą:
a) typ nawozu, zgodnie z załącznikiem do ustawy, lub numer zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 2,
b) dane o zawartości składników nawozowych,
c) dane dotyczące formy składników nawozowych i ich rozpuszczalności,
d) nazwę handlową nawozu, w przypadku jej nadania,
e) nazwę producenta lub importera nawozu i adres jego siedziby lub miejsce zamieszkania,
2) informację o masie nawozu netto lub jego objętości,
3) instrukcję stosowania i przechowywania nawozu,
4) informację o okresie przydatności nawozu do stosowania.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, sporządza się w języku polskim i wykonuje w sposób zapewniający ich trwałość i czytelność oraz umieszcza się w widocznym miejscu, przy czym informację określoną w pkt 1 lit. d) oraz instrukcję, o której mowa w pkt 3, należy wyraźnie wyodrębnić od innych informacji.
4. Etykietę dołączoną do nawozu włącza się w system zamknięcia opakowań.
5. W przypadku nawozów luzem jeden egzemplarz dokumentów towarzyszących, zawierający informacje, o których mowa w ust. 2, dołącza się do nawozu w sposób umożliwiający dostęp do tych informacji.
Art. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: zdrowia, środowiska oraz gospodarki, w drodze rozporządzenia, określi:
1) jednostki organizacyjne upoważnione do przeprowadzania badań i wydawania opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3, posiadające odpowiedni potencjał badawczy,
2) szczegółowy zakres badań nawozów oraz wymagania dotyczące opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3, umożliwiających stwierdzenie spełnienia warunków niezbędnych do wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu,
3) szczegółowy zakres dokumentacji dotyczącej nawozów, niezbędnej do przeprowadzenia badań i wydania opinii,
4) wymagania dotyczące treści instrukcji stosowania i przechowywania nawozów, niezbędnej do bezpiecznego ich stosowania,
5) dopuszczalne rodzaje zanieczyszczeń i ich wartości, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska.
Art. 10. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: rolnictwa, środowiska oraz zdrowia, w drodze rozporządzenia, określi:
1) szczegółowy sposób zamieszczania informacji dotyczącej identyfikacji nawozów, o której mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1, oraz sposób pakowania nawozów umożliwiający ochronę ich jakości i zapobieganie niekorzystnemu wpływowi nawozu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko,
2) dopuszczalne tolerancje zawartości składników nawozowych, wynikające ze zmienności parametrów produkcji,
3) sposób pobierania próbek i metody badań nawozów mineralnych na potrzeby kontroli jakości, zapewniające odzwierciedlenie parametrów fizycznych, fizykochemicznych i chemicznych nawozów oraz wartości zanieczyszczeń.

Rozdział 3

Stosowanie nawozów
Art. 11. 1. Stosować można tylko nawozy, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, oraz nawozy naturalne.
2. Nawozy należy stosować w sposób, który nie powoduje zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska.
3. Dawka nawozu naturalnego, zastosowana w ciągu roku, nie może zawierać więcej niż 170 kg azotu (N) w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych.
Art. 12. Do stosowania nawozów mineralnych może być użyty sprzęt agrolotniczy, jeżeli:
1) sprzęt ten jest wyposażony w specjalne, służące do tego celu, urządzenia,
2) prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s, a wilgotność względna powietrza wynosi co najmniej 60%,
3) powierzchnia upraw, na której stosuje się nawozy, wynosi co najmniej 30 ha i jest umiejscowiona w odległości co najmniej 500 m od dróg publicznych, budynków i obiektów inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, parków narodowych, obszarów ochrony uzdrowiskowej oraz innych obiektów i obszarów chronionych na podstawie odrębnych przepisów, w stosunku do których obowiązuje zakaz stosowania środków chemicznych.
Art. 13. Zabrania się stosowania nawozów:
1) na glebach zalanych wodą oraz przykrytych śniegiem lub zamarzniętych do głębokości 30 cm,
2) naturalnych w postaci płynnej oraz azotowych na glebach bez okrywy roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10%,
3) naturalnych w postaci płynnej podczas wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi.
Art. 14. 1. Prace polegające na świadczeniu usług w zakresie stosowania nawozów mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby posiadające świadectwo ukończenia szkolenia w tym zakresie; nie dotyczy to absolwentów szkół rolniczych.
2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą jednostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
Art. 15. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw środowiska oraz zdrowia, w drodze rozporządzenia, określi:
1) szczegółowy sposób stosowania nawozów, który nie powoduje zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska,
2) jednostki organizacyjne upoważnione do prowadzenia szkoleń z zakresu stosowania nawozów, dysponujące odpowiednim potencjałem technicznym i kadrą posiadającą wiedzę w tym zakresie.

Rozdział 4

Przewóz i przechowywanie nawozów
Art. 16. 1. Nawozy w postaci stałej, przewożone luzem, powinny być zabezpieczone w sposób, który uniemożliwia ich rozsypywanie się, pylenie i zamoknięcie.
2. Nawozy w postaci płynnej powinny być przewożone w zamkniętych opakowaniach lub w cysternach.
Art. 17. 1. Nawozy mineralne, organiczne i organiczno-mineralne w postaci stałej należy przechowywać w opakowaniach jednostkowych, zgodnie z instrukcją stosowania i przechowywania.
2. Nawozy, o których mowa w ust. 1, mogą być również przechowywane luzem w pryzmach formowanych na utwardzonym i nieprzepuszczalnym podłożu, po ich przykryciu materiałem wodoszczelnym, zgodnie z instrukcją stosowania i przechowywania.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy saletry amonowej i nawozów zawierających azotan amonowy w ilości, która odpowiada zawartości azotu całkowitego powyżej 28%.
4. Nawozy w postaci płynnej należy przechowywać w zamkniętych opakowaniach lub w szczelnych, przystosowanych do tego celu zbiornikach.
Art. 18. 1. Nawozy naturalne w postaci stałej powinny być przechowywane w pomieszczeniach inwentarskich lub na nieprzepuszczalnych płytach, zabezpieczonych przed przenikaniem wycieku do gruntu oraz posiadających instalację odprowadzającą wyciek do szczelnych zbiorników.
2. Nawóz naturalny w postaci płynnej należy przechowywać wyłącznie w szczelnych zbiornikach o pojemności umożliwiającej gromadzenie co najmniej 4-miesięcznej produkcji tego nawozu.

Rozdział 5

Agrochemiczna obsługa rolnictwa
Art. 19. 1. Zadania związane z agrochemiczną obsługą rolnictwa realizuje Stacja Chemiczno-Rolnicza, zwana dalej „Stacją”, podległa ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa.
2. Stacja jest jednostką budżetową.
3. Zadania Stacji w terenie realizują jej oddziały.
4. Stacją kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
Art. 20. 1. Do zadań Stacji należy w szczególności:
1) wykonywanie analiz gleb, roślin, płodów rolnych i leśnych,
2) doradztwo w sprawach nawożenia,
3) wykonywanie badań i ocena jakości nawozów,
4) wykonywanie ekspertyz i wydawanie opinii dotyczących prawidłowego zastosowania nawozów,
5) prowadzenie działalności szkoleniowej i informacyjnej w zakresie, o którym mowa w pkt 1-4.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może powierzyć Stacji wykonywanie innych zadań z zakresu stosowania nawozów, ochrony środowiska oraz badania jakości płodów rolnych i leśnych.

Rozdział 6

Opłaty sankcyjne
Art. 21. 1. Kto wprowadził do obrotu nawozy niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3, jest obowiązany do wycofania ich z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia na rachunek urzędu skarbowego, właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania wprowadzającego do obrotu, opłaty sankcyjnej stanowiącej 100% kwoty należnej za sprzedane nawozy.
2. Właściwy ze względu na siedzibę lub adres zamieszkania wprowadzającego do obrotu nawozy wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych stwierdza, w drodze decyzji, wprowadzenie nawozu do obrotu niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3 oraz określa termin jego wycofania z obrotu, ilość sprzedanego nawozu oraz wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 1.
Art. 22. Opłata sankcyjna, o której mowa w art. 21, stanowi dochód budżetu państwa. Do opłaty sankcyjnej stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062).
Art. 23. 1. Wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych przekazuje właściwemu urzędowi skarbowemu decyzję, o której mowa w art. 21 ust. 2, która stała się ostateczna.
2. W razie niespełnienia obowiązku wniesienia opłaty sankcyjnej wynikającego z decyzji, o której mowa w art. 21 ust. 1, właściwy urząd skarbowy zawiadamia o tym wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, który wystawia tytuł wykonawczy, stanowiący podstawę do przymusowego ściągnięcia tej opłaty w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Rozdział 7

Przepisy karne
Art. 24. 1. Kto:
1) konfekcjonuje nawozy bez zgody producenta lub importera i nie uzgadnia z nim rodzaju opakowań,
2) na opakowaniu nawozu lub etykiecie, a w przypadku nawozów luzem – w dokumentach towarzyszących, nie zamieszcza w widocznym miejscu sporządzonych w języku polskim, w sposób zapewniający trwałość i czytelność informacji dotyczących identyfikacji nawozu, jego masy lub objętości, instrukcji stosowania i przechowywania, okresu przydatności do stosowania oraz nie włącza w system zamknięcia opakowań etykiet dołączonych do nawozu,
3) wprowadza do obrotu nawozy niespełniające wymagań jakościowych,
4) wprowadza do obrotu nawozy, w których zanieczyszczenia przekraczają dopuszczalne wartości zanieczyszczeń,
5) stosuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi warunkami i zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska,
6) wykonuje prace polegające na świadczeniu usług w zakresie stosowania nawozów, nie posiadając uprawnień w tym zakresie,
7) przewozi lub przechowuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi w tym zakresie zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska,
8) nie wycofa nawozu wprowadzonego do obrotu wbrew obowiązkowi określonemu w art. 6 ust. 3, art. 21 ust. 1 i art. 29 ust. 2 i 3
– podlega karze grzywny.
2. W sprawach o czyny określone w ust. 1 orzeka się na podstawie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

Rozdział 8

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 25. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 293) w art. 4 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wstępu na grunty oraz do pomieszczeń przeznaczonych na skup, przetwórstwo i składowanie towarów, a także do środków transportowych przeznaczonych do transportu towarów, zwierząt rzeźnych i drobiu;”
2) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) nieodpłatnego pobierania prób gleb, roślin i towarów;”.
Art. 26. W ustawie z dnia 24 października 1974 r. – Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) w art. 18 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ściekach – rozumie się przez to wprowadzane do wód lub do ziemi substancje i energie, które ze względu na swój skład lub stan mogą zanieczyszczać wody, z wyjątkiem gnojówki i gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach określonych w przepisach o nawozach i nawożeniu; przez ścieki rozumie się także wody zanieczyszczone wprowadzone do urządzeń kanalizacyjnych,”.
Art. 27. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 70, poz. 776 oraz z 2000 r. Nr 43, poz. 489) w art. 13 w ust. 5 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) nawozów w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu.”
Art. 28. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 715, z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 22, poz. 272) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) oraz ustawy z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 89, poz. 991).”
Art. 29. 1. Producenci lub importerzy nawozów, których nie można wprowadzać do obrotu, a które znajdują się w obrocie w dniu wejścia w życie ustawy, są obowiązani, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy, wystąpić z wnioskiem o wydanie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa na wprowadzenie tych nawozów do obrotu.
2. Nawozy, których nie można wprowadzać do obrotu i co do których nie wystąpiono z wnioskiem wymienionym w ust. 1, mogą pozostawać w obrocie nie dłużej niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy; po upływie tego terminu obowiązek wycofania tych nawozów z obrotu ciąży na producencie lub importerze nawozu.
3. Jeżeli po złożeniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa odmówi wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, nawóz ten powinien być wycofany z obrotu przez producenta lub importera w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzja o odmowie wydania zezwolenia stała się ostateczna.
Art. 30. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
1) art. 14 ust. 1, który wchodzi w życie po upływie roku od dnia ogłoszenia,
2) art. 18, który wchodzi w życie po upływie 8 lat od dnia ogłoszenia.